“Sven, lijkt het je leuk om een blog te schrijven over wat je zoal doet in jouw rol als consultant?”, dat was de vraag die ik afgelopen maand kreeg van mijn collega Meriam. Tuurlijk dacht ik, leuk om iets te vertellen over waar je allemaal mee bezig bent. Mijn gedachten gingen gelijk uit naar projecten waar ik de afgelopen tijd aan heb gewerkt. “Hmm, dat Android project dat door vele huishoudens wordt gebruikt voor het verwarmen van het huis, daar zitten wel interessante aspecten in. Maar dat multiplatform Kotlin project voor lokalisatiedoeleinden was ook erg leuk. Wellicht toch iets schrijven over de Quarkus back-end in combinatie met een Android applicatie voor het ondersteunen van wetenschappelijke studies?” Maar toen ik nadacht over de afgelopen projecten en over hoe vaak het project en de technologie voorop staat als je erover wil vertellen, bedacht ik mij wat de verscheidenheid aan projecten nu echt leuk maakt… de vele verschillende mensen waarmee je mag samenwerken.
Nadat ik meerdere jaren als Software Engineer heb gewerkt, ben ik bij ALTEN als Business Manager aan de slag gegaan voor een aantal jaar. Hierbij vond ik het mensenaspect het leukste onderdeel van de job. De verschillende typen persoonlijkheden en achtergronden van de mensen die je ontmoet en met wie je samenwerkt, gaven ruimte voor, inhoudelijke, leerzame en leuke gesprekken. Nu ben ik weer als Consultant aan de slag en ben ik blij dat ik ook in deze rol veel nieuwe mensen ontmoet en kan samenwerken. Er gaat niets boven een verrassend goed verhaal van die ene persoon wie je eigenlijk nog niet echt goed kent.
Binnen ALTEN heb ik veel verschillende collega’s. Sommigen met 20 jaar ervaring, anderen die net een studie hebben afgerond, maar het zijn allen collega’s met een hart voor techniek. Hoewel ik ze niet even vaak zie (helemaal niet gezien de huidige wereldsituatie) is het altijd leuk om bij te praten op de momenten dat het wel kan. Soms gaat het over de techniek, de opdracht waar wij aan werken of de geweldige thuiswerkplek die we hebben gemaakt (voor de meeste engineers geldt, ‘hoe meer schermen hoe beter’). Maar vaak gaat het ook juist over de andere onderwerpen die ons boeien, bijvoorbeeld het maken van een verrijdbaar kippenhok, over die zelfgebouwde racestoel of die antieke Franse koffiemolen die grondig gerestaureerd wordt. Ook die persoonlijke onderwerpen kunnen mij erg boeien, het geeft een ander beeld van je collega en daarmee de mogelijkheid een ander connectie te leggen. Een connectie die mij inziens de samenwerking met elkaar nog beter kan maken.
Hoewel de meeste mensen waarmee je samenwerkt een grote passie hebben voor de techniek waaraan of waarmee zij werken, kom je ook collega’s tegen die hier wat minder mee hebben. Zij richten zich meer op het totaalplaatje. Lopen de projecten nog goed? Zit dat stuk ontwikkeling op het kritieke pad voor de release? Moeten we misschien opschalen met mankracht? Als wij als techneut dan uitleg geven over hoe wij vanuit een commit een nieuwe release naar productie kunnen starten raken we ze al snel kwijt. Zo ook een projectmanager binnen een project waarin ik meedraaide. Hoewel het overleg eigenlijk niet technisch inhoudelijk hoorde te zijn is er altijd dat moment dat wij als technici even net iets te ver in detail ging. Dit was voor een collega projectmanager dan ook een uitstekend moment om eens wat energie op te doen door even de oogjes dicht te doen en weg te dommelen. Zodra we weer uit de details waren gekomen (soms blijft dat toch erg lastig) konden we een seintje geven zodat het lichte gesnurk weer plaats kon maken voor vragen; “dus hoelang gaat dit nu nog duren voordat het klaar is?!”.
Zo stond ik ook eens met een collega bij de bekende koffiemachine te praten over de opdracht en hoe we die dag wilden gaan indelen voor wat betreft werkzaamheden. Tot een andere werknemer binnen het bedrijf ook een bakje koffie kwam halen en licht vermoeid kwam vertellen dat hij zijn auto helemaal had volgepakt met dozen boeken. Niet zomaar een boek, maar het ging om het boek Inventor for Life, The Story of W. J. Kolff, Father of Artificial Organs , de Engelse vertaling van het boek De man die miljoenen levens redde, de biografie van Willem Kolff. “Deze moeten naar het Europees Parlement, en we sturen er ook nog een paar naar de Amerikaanse Senaat”. Het is een onderdeel van een innovatieoffensief op het gebied van de ontwikkeling van de kunstnier. Deze collega weet alles op het gebied van dialyse en vertelde er met zoveel passie over dat ik eigenlijk alleen maar heb staan luisteren. Na dit lange koffiegesprek ben ik een stuk wijzer geworden over meneer Kolff en zijn wonderbaarlijke leven, over hoe er weer vooruitgang in de ontwikkeling van de kunstnier moet komen en vooral over hoe passievol collega’s zijn over het werk dat zij doen en hoe mooi het is om in een omgeving zoals deze te kunnen werken.
Dus waar wij als techneuten vaak de nadruk leggen op de technologie die we gebruiken of ontwikkelen, is het goed om ook na te denken over de mensen waarmee je samenwerkt. Wat drijft hen, hoe werken wij samen maar wellicht het belangrijkste is om te luisteren naar elkaar. De verhalen en achtergronden van collega’s geven een beter beeld over wie zij zijn en wat zij belangrijk vinden. Dit is voor mij erg belangrijk voor de samenwerking en het plezier binnen het project. En uiteindelijk willen we allen een goed (eind)resultaat dat we alleen samen kunnen bereiken. Met die ultieme domeinexpert én die wegdommelende projectmanager.
Blog: Sven-Erik
Consultant
Ben je ook geïnteresseerd in een baan als software engineer bij ALTEN? Check hier onze vacatures.
